Kocimiętka

Preparat na bazie ekstraktów ziołowych z kozłka lekarskiego, przybawiający i zachęcający koty do zabawy i aktywności fizycznej. Produkt o charakterystycznym, miłym dla pupila zapachu. Może być umieszczany na przedmiotach do igraszek, drapakach, legowiskach oraz miejscach wyznaczonych dla zwierzaków. Eksakt z kozłka zawiera substancje podobne do kocich feromonów, które wprawiają je w stan euforii obiawiający się rozluźnieniem, mruczeniem, tarzaniem się i delikatnym podgryzaniem oraz chęcią do zabawy i pieszczot.

Po zaaplikowaniu preparatu w danym miejsu lub na przedmiot mogą wystąpić różne zachowania kota: kichanie, tarzanie się, mruczenie. Mogą one trwać kilka minut i są normalne dla zwierząt po zastosowaniu preparatu. Koty poniżej 3 miesiąca życia i w podeszłym wieku mogą nie reagować na preparat.

Norweski Leśny

Znany jest pod nazwą NORSK SKOGKATT w jego rodowitej Norwegii. Kot Norweski Leśny posiada wiele cech podobnych do Maine Coona.
To unikalna skandynawska rasa, poparta legendą i tajemnicą powiązaną z norweskim mitem i wróżebną historią z połowy XIX wieku. Naturalnie ewoluował w zimnym norweskim klimacie przez co posiada mocne wodoodporne futro. Błyszczące, średnio długie futro jest odporne na śniegi i deszcze podczas a wełniste spodnie futro zapewnia mu ciepło. Silne nogi pomagają Norweskiemu w spinaniu się po drzewach i kamienistych stokach. Jest bardzo inteligentny, niezwykle bystry i również jest bardzo dobrym myśliwym.

Wczesne dane wskazują, że kot ten przybył do Norwegii z Wikingami w około 1000 r. Trudno byłoby udowodnić teraz dokładne pochodzenie rasy. Ponoć Wikingowie traktowali je jak zwierzęta domowe. Kiedy Wikingowie opanowali szlaki handlowe z bizantyjskim Wschodem, ponoć koty również były przedmiotem handlu. Wiadomym jest również, że koty Norweskie Leśne służyły Wikingom do walki z gryzoniami na statkach. W XVI wieku również odnotowano, koty z długimi nogami z kępkami włosów w uszach, lubiące się kąpać tak jak i współczesne Norweskie Leśne. Były wspaniałymi myśliwymi. Łowiły ryby i mniejsze zwierzęta. Nordycki folklor opisuje rodzimą rasę jako „baśniowe górskie koty z zdolnością do pokonywania stromych skał”, opis z pewnością pasuje do Norweskiego, który jest specjalistą wspinaczem z bardzo silnymi pazurami.

Wraz z naturalną ewolucją tych kotów w 1930 r. powstała rodowodowa rasa Norweskiego Leśnego, niezwykle mocna wśród kocich ras. Jako rasa kot Norweski Leśny uzyskał popularność w czasie 1970 r. i otrzymał status mistrza FIFe w 1977 r. Różnica między nim a Maine Coonem to długie nogi i grube podwójne futro.

Został mianowany przez króla Olafa I (król Norwegii w latach 995–1000) oficjalnym kotem Norwegii (Viking king of Norway (995–c. 1000).

maine coon

Przez długi czas nie doceniano tego krzepkiego północnoamerykańskiego kota, którego traktowano po prostu jako pospolitego łowcę myszy, nadającego się tylko do życia na terenach wiejskich. Kiedy jednak odkryto go w całej krasie i okazałości, bardzo szybko zdobył przychylność hodowców. Mimo że koty tej rasy hoduje się dość intensywnie już od początku lat 70., ich fenotyp do dzisiaj przypomina dzikich i półdzikich przodków ze stanu Maine w Stanach Zjednoczonych, od którego pochodzi nazwa rasy.
 W zagrodach chłopskich nadal spotyka się rosłe, pozostawione naturze "coony", jak je się czule nazywa, odpowiadające fenotypowi kotów, jakie pierwsi osadnicy prawdopodobnie trzymali w celu tępienia szkodników żywności. Mimo zaciętego sporu w ostatnich latach na temat fenotypu dzisiejszych kotów rasy maine coon są one nadal duże, muskularne i nie należy do rzadkości spotkanie kocura, którego całkowita długość ciała przekracza metr. Również spór między zwolennikami typu amerykańskiego a zwolennikami typu europejskiego, dotyczący kierunku hodowli, nie wpłynął na zmianę dużego i długiego ciała. Można więc mieć nadzieję, że także w przyszłości będzie się hodowało koty maine coon z nastawieniem na zachowanie cech wzorca, jak budowa ciała i jakość futra. Koty maine coon mają półdługie futro dobrze chroniące przed wodą i zimnem, co jest bardzo ważne dla życia na swobodzie. Ciało jest chronione przed przechłodzeniem grubą warstwą niękkiego i delikatnego podszycia, nad które wystają mocne i długie włosy okrywowe. Długość futra jest zróżnicowana: na brzuchu i piersi oraz w okolicy genitaliów jest ono dłuższe, natomiast na grzbiecie, barkach i kończynach krótsze. W zimie dochodzi do tego jeszcze okazały i gęsty kołnierz na głowie i piersi, a także dłuższe partie futra na tylnych kończynach przypominające spodnie typu golfy. Długi i puszysty ogon, który zimą jest szczególnie gęsty, zapewnia żyjącym na otwartej przestrzeni kotom tej rasy dodatkową ochronę przed utratą ciepła, gdy go sobie ułożą wokół głowy.
Ogon jest "reprezentacyjną" częścią ciała kotów maine coon i u wzorcowych osobników osiąga długość równą długości reszty ciała, co sprawia, że koty te wydają się jeszcze większe i potężniejsze. Podczas ruchu zwierzęcia włosy ogona "latają", co wywołuje skojarzenia z szopami praczami, od których pochodzi drugi człon nazwy rasy (coon = szop). W miesiącach ciepłych koty maine coon prawie całkowicie linieją - z wyjątkiem ogona - i przez to również swoim właścicielom ułatwiają pielęgnowanie, gdyż gęste futro zimowe kotów żyjących w mieszkaniach trzeba codziennie czesać specjalnym grzebieniem i szczotkować.
Koty maine coon mają silną budowę kości i długie kończyny z charakterystycznymi dużymi i gęsto owłosionymi łapami. Szybko rosną oraz są odporne i mimo swego okazałego ciała wyglądają wytwornie. Dodatkową cechą rozpoznawczą rasy jest trójkątna głowa z dobrze wykształconym, wyraźnie szerokim i kanciastym pyszczkiem. Długi i prosty nos oraz wydatny podbródek wrażenie to jeszcze wzmacniają, tworząc w profilu jedną linię. Wysoko stojące uszy o szerokiej nasadzie powinny być ostro zakończone i mieć typowy dla rasy pędzelek włosów. Duże oczy powinny być szeroko rozstawione i trochę ukośne, jednak nie do tego stopnia, aby wyglądały jak orientalne. Koty maine coon mają charakterystyczne "sowie" spojrzenie, które sprawia, że nawet dorosłe, okazałe osobniki wyglądają "dziecinnie".
Maine coon są atrakcyjne nie tylko z powodu swego wyglądu. W wyniku sterowanej selekcji stały się rasą nie tylko piękną, lecz przede wszystkim pożądaną z tego względu, że jej przedstawiciele przywiązują się do człowieka i - w porównaniu z innymi rasami kotów i innymi gatunkami zwierząt domowych - są bardziej towarzyskie i łatwiejsze we współżyciu.
Kotki maine coon są nadzwyczaj troskliwymi matkami i odznaczają się niezawodnym instynktem macierzyńskim. Wychowują swoje kocięta, których często jest 6 lub 7, bez żadnych kłopotów, przy czym naturalne porody są u tej rasy normą. Nawet kocury niekiedy biorą udział w wychowywaniu młodych, które szybko rosną i w wieku 9 lub 10 miesięcy osiągają imponującą masę ciała dochodzącą do 5 kg.
W hodowli tradycjonaliści zwracają uwagę na zachowanie odpowiednich rozmiarów ciała i masywnego, prostokątnego kształtu sylwetki, natomiast zwolennicy eksperymentowania przywiązują więcej wagi do poprawy jakości i barwy futra, przy czym nie stronią od krzyżowania z innymi rasami. Ci, którzy celu hodowli upatrują w utrzymaniu oryginalnej budowy ciała, krzyżują ze sobą wszystkie odmiany barwne, natomiast ci, którzy dążą do zmniejszenia rozmiarów ciała w celu poprawy jakości lub barwy futra, zwracają więcej uwagi na hodowlę nastawioną na utrzymanie czystości barwy.
 Również u kotów maine coon istnieją dwie grupy kolorów, mianowicie z dzikim umaszczeniem agouti i jednobarwne. Ostatnio większego znaczenia nabierają jednobarwne non-agouti main coon.

Owczarek Szkocki Długowłosy

Charakterystyka rasy

Łagodne i inteligentne

Długowłose owczarki szkockie to psy o Łagodnym charakterze, ale jednocześnie energiczne,  wesołe oraz bardzo chętne do pracy. Są to bardzo inteligentne  i wrażliwe zwierząta, które wspaniale sprawdzają się Zarówna jako psy pasterskie (takie było ich pierwotne przeznaczenie), stróżujące, jak i psy do towarzystwa. Mają silny instynkt stadny. 

Wzrost psa: 56-61cm

Wzrost suki: 51-56cm

Długość życia: 10-13lat

Glowa wskazuje, oczy o migdałowym kształcie.  Uszy osadzone na szczycie głowy,  stojące, w jednej trzeciej złamane do przodu. 

Psy tej rasy mają bardzo proporcjanalną budowę.  Włosy okrywowe długie i gęste, podszerstek miękki i puszysty. Występują w trzech umaszczeniach: śniadym (od jasnożółtego do mahoniowego z białą grzywą, tricolor (czarna szata z białą grzywą i podpalane plamy) i blue-merle - marmurkowym(szata srebrnoniebieska). 

Krewniacy Długowłosego Owczarka

Collie smooth - lub inaczej Krótkowłosy Owczarek Szkocki - jest rasą bardzo mało u nas znaną. Właściwie poza rodzimą Wielką Brytanią i skandynawią nigdzie nie są bardzo popularne, choć przedstawiciele tej rasy hodowani są I w Polsce. Krótkowłosy Owczarek różni się od swojego ddługowłosego brata jedynie krótką i szorstką sierścią. Temperament,  charakter i umaszczenie ma takie samo jak Owczarek Długowłosy. Malutki Owczarek szetlandzki, inaczej sheltie, jest nieco odleglejszym kuzynem długowłosego Owczarka szkockiego, a nie - jak się potocznie sądzi - jego miniaturką. Do powstania tej rasy niewątpliwie przyczynił się Owczarek Szkocki, ale także np. king charles, spaniel. Sheltie lubią pracować, ale są też dobrymi stróżami domu.

Historia rasy

Z pastwisk na salony

Psy przypominające wspułczesne owczarki żyły i pracowały przy stadach owiec w Szkocji już pięć wieków temu. Krzyżowano je z innymi rasami, między innymi z seterami, aż w końcu w II połowie XIX wieku zaprezentowano je poraz pierwszy na wystawie psów rasowych w Anglii. W tym samym case zachwyciła się nimi królowa Wiktoria i pasterski pies ze Szkocji zaczoł podbijać świat. Dziś collie, czyli Długowłosy Owczarek Szkocki, to jedna z najbardziej znanych ras, w dużej mierze także za sprawą kolejnych ekranizacji książki ,, Lassie, wróć! " Erica knighta. 

Czy wiesz... jak wychować małego owczarka szkockiego

Już od wieku szczenięcego collie powinien być oswajany z różnymi bodżcami i zabierany w różne miejsca(dotyczy to zresztą szczeniąt wszystkich ras, jeśli chcemy, by wyrosły z nich odważne, zrównoważone psy). Maluch od początku oswajany z rozmaitymi sytuacjami, odgłosami, środkami transportu nie będzie w przyszłości reagował na nie nerwowo. Owczarek szkocki ma  wrażliwą naturę, więc nauka i oswajanie go z nieznanym zawsze powinno się odbywać w pozytywnej, możliwie spokojnej atmosferze. To pies bardzo inteligentny i lubiący się uczyć, więc pokazywanie mu świata powinno być przyjemnością.

Dla kogo...

Pies dla lubiących zabawy z pupilem

Długowłosy owczarek szkocki to pies stworzony do współpracy z człowiekiem.

Możemy się decydować na tę rasę, gdy:

*  Mamy pokłady cierpliwości i łagodności. Owczarek szkocki to wrażliwy pies i tylko szanując jego naturę, można go dobrze wyszkolić,
* Lubimy długie, ale też aktywne spacery, podczas których będziemy się bawić z psem, pokazywać mu nowe sztuczki. Możemy np. uczyć psa agility, czyli biegu z przeszkodami,
* Mieszkamy w bloku, jeśli tylko zapewnimy psu odpowiednią dawkę ruchu i nowych wyzwań,
* Nie jesteśmy pedantami, bo ten pies dwa razy do roku zmienia swoją piękną szatę a wtedy jest w domu sporo sprzątania.

Praktyczne rady

Długowłose owczarki szkockie to bardzo towarzyskie i inteligentne psy. Nie służy im samotność ani uwiązanie przy budzie. Ale trzymając je w domu, musimy się liczyć z czesaniem ich przynajmniej raz lub dwa razy w miesiącu, a w okresach linienia - znacznie częściej. Wtedy do wyczsywania podszerstka może nam się przydać gumowe końskie zgrzebło.

Najczęstsze choroby

* Długowłose owczarki szkockie narażone są na dysplazję stawów biodrowych (podobnie jak inne duże rasy) oraz na mielopatię rodnieniową.
* Owczarki collie znajdują się też na liście ras cierpiących na nadwrażliwość na iwermektynę i inne leki.
* Collie miewają także kłopoty z oczami ( zmiany w obrębie siatkówki, zanik siatkówki).

Owczarek szkocki może być wspaniałym kompanem dla dzieci. Ale potrafi też być ostrym stróżem i nie pozwolić nikomu obcemu zbliżyć się do dziecka.

zapomniałam wczoraj opublikować postu ;) sorki

pierwszy post

Cześć tu Miłośniczka zwierząt jak nazwa bloga wskazuje będe pisała o kotach i psach, oraz czasami o moim kocie. Pisać posty będe chociaż co tydzień w soboty.  Mogę pisać wcześniej ale nigdy później. W moim kolejnym poście będe pisać o Owczarku szkockim długowłosym. Pa :-)